golenaEen zondagmiddag langs de rivier, ik neem mijn intrek in het gastenverblijf van het klooster waar ik al zo vaak het geluk van de afzondering heb gekend. In de kerk zingt een koor, de kloostertuin is leeg. Vanuit een kamer op de tweede verdieping heb ik de bomen in bloei zien komen en weer van kleur zien verschieten. Bij ochtend, middag en avond heb ik over de uiterwaarden achter de winterdijk uitgekeken. Dat landschap van eb en vloed; het lage water in de zomer en de vloed in de winter, als de rivieren overstromen met het water dat vanuit de bergen naar onze delta stroomt. Aan de donkere voeten van de bomen kun je zien hoe hoog het water die winter gekomen is. De uiterwaarden! Zo verliefd was ik op de uiterwaarden dat ik ze moest beschrijven, ze moest heiligen in de mooiste woorden die ik had.
Una domenica pomeriggio, lungo il fiume, prendo alloggio nella foresteria del convento dove più di una volta ho assaporato la gioia dell’isolamento. Un coro risuona dalla chiesa, il chiostro è vuoto. Da una camera al secondo piano ho visto gli alberi in fiore e poi di nuovo lo sbiadire dei colori. Al mattino, al pomeriggio e alla sera il mio sguardo andava oltre la golena, dietro l’argine maestro. Il paesaggio di magra e di piena, l’acqua bassa in estate, e la piena in inverno quando i fiumi si gonfiano dell’acqua che scende dalle montagne e scorre verso il nostro delta. Il segno scuro ai piedi degli alberi ci dice fin dove è arrivata l’acqua durante l’inverno. Le golene… mi sono innamorato a tal punto delle golene da sentire la necessità di descriverle, di esaltarle, con le parole più belle che avevo.
con il sostegno di
